به نقل از «فرارو»

تمیز کردن گوش با روش‌های امن

تاریخ انتشار: ۱۵ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۵۳۹۷۱

آیا احساس می‌کنید گوش‌های شما بسته شده است؟ موم اضافی ممکن است گاهی اوقات جمع شود و شنوایی را دشوار کند. در عین حال، احتمالاً خوانده اید که استفاده از گوش پاک کن‌های پنبه‌ای روشی مطمئن برای حذف موم نیست. در اینجا نکاتی در مورد نحوه تمیز کردن ایمن گوش ها، کار‌هایی که نباید انجام دهید و زمانی که باید با پزشک تماس بگیرید، آورده شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علائم نهفتگی

جرم گوش، یا سرومن، عامل خود تمیز شونده‌ای است که بدن شما تولید می‌کند. کثیفی، باکتری‌ها و سایر زباله‌ها را جمع آوری می‌کند. معمولاً موم به طور طبیعی از طریق جویدن و سایر حرکات فک از گوش خارج می‌شود.

از اشیاء نوک تیز، گوش پاک کن‌های پنبه‌ای یا هر چیز دیگری که به طور بالقوه به پرده گوش شما آسیب می‌رساند و به شنوایی شما آسیب می‌رساند، استفاده نکنید.

بسیاری از مردم هرگز نیازی به تمیز کردن گوش‌های خود ندارند. با این حال، گاهی اوقات، موم می‌تواند ایجاد شود و بر شنوایی شما تأثیر بگذارد. وقتی جرم گوش به این حد می‌رسد، نهفتگی نامیده می‌شود.

اگر نهفتگی دارید، ممکن است علائمی مانند موارد زیر را تجربه کنید:

درد در گوش آسیب دیده
پری یا صدای زنگ در گوش
اختلال شنوایی در گوش آسیب دیده
بویی بد از گوش آسیب دیده
سرگیجه
سرفه

در صورت استفاده از سمعک یا گوش گیر، ممکن است احتمال ایجاد موم اضافی در شما افزایش یابد. افراد مسن و افراد دارای ناتوانی‌های رشدی نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند. شکل مجرای گوش شما ممکن است حذف طبیعی موم را دشوار کند.

بهترین راه برای تمیز کردن گوش

ایمن‌ترین راه برای از بین بردن تجمع موم از گوش مراجعه به پزشک است. پزشک می‌تواند از ابزار‌های خاصی مانند قاشق سرومن، فورسپس یا دستگاه ساکشن برای رفع انسداد استفاده کند. بسیاری از دفاتر نیز شست و شوی حرفه‌ای گوش را ارائه می‌دهند.

اگر تصمیم به حذف موم در خانه دارید، ایمن‌ترین روش‌های زیر برای امتحان کردن خودتان هستند:

پارچه مرطوب

گوش پاک کن‌های پنبه‌ای ممکن است موم را به عمق کانال گوش فشار دهند. از آن‌ها فقط در قسمت بیرونی گوش خود استفاده کنید یا بهتر است این ناحیه را با یک پارچه گرم و مرطوب پاک کنید.

قطره‌های گوش پاک کن بدون نسخه

بسیاری از داروخانه‌ها قطره‌های گوش را بدون نسخه (OTC) می‌فروشند که موم را نرم می‌کند. این قطره‌ها معمولا یک راه حل هستند. آن‌ها ممکن است حاوی موارد زیر باشند:

روغن معدنی
روغن بچه
گلیسرین
پراکسید
آب اکسیژنه
شور

تعداد مشخص شده قطره را داخل گوش خود بریزید، مدت زمان مشخصی را صبر کنید و سپس گوش خود را تخلیه یا شستشو دهید. همیشه دستورالعمل‌های روی بسته بندی را دنبال کنید. در صورت ادامه علائم پس از درمان با پزشک تماس بگیرید.

سرنگ لامپ

همچنین می‌توانید گوش‌های خود را با استفاده از سرنگ شست و شو دهید. در این فرآیند، کانال گوش را با استفاده از آب یا محلول نمکی به آرامی شستشو می‌دهید. این روش اغلب موثرتر است اگر ابتدا از نوعی نرم کننده موم ۱۵ تا ۳۰ دقیقه قبل از شست و شوی گوش استفاده کنید.

برای جلوگیری از سرگیجه بهتر است محلول را تا دمای بدن گرم کنید.

روش‌های ایمن برای حذف جرم گوش

از پزشک خود بخواهید که موم را در مطب خود خارج کند.
قسمت بیرونی گوش خود را با یک پارچه مرطوب تمیز کنید.
اگر می‌خواهید از گوش پاک کن پنبه‌ای استفاده کنید، آن‌ها را داخل مجرای گوش قرار ندهید.
می‌توانید از نرم‌کننده جرم گوش برای نرم کردن جرم گوش برای برداشتن راحت‌تر استفاده کنید.
برای شستشوی گوش می‌توانید از سرنگ استفاده کنید.

چرا تمیز کردن گوش مهم است؟

مقداری جرم گوش کاملا طبیعی است و وجود آن در مجرای گوش خوب است. گفتنی است، اگر تجمع پیدا کرد و شروع به ایجاد علائمی کرد، مانند خفه شدن شنوایی یا سرگیجه، مهم است که آن را پاک کنید.

هنگامی که جرم گوش ایجاد می‌شود و تحت تاثیر قرار می‌گیرد، ممکن است دچار عفونت گوش شوید. علاوه بر این، اگر علائم نهفتگی را تجربه می‌کنید، می‌خواهید مطمئن شوید که فقط موم است نه چیزی (مانند مایع یا کاهش شنوایی) که به مراقبت پزشکی بیشتری نیاز دارد.

هر چند وقت یک بار باید گوش هایمان را تمیز کنم؟

شما نباید گوش‌های خود را خیلی اوقات تمیز کنید. انجام این کار ممکن است مجرای گوش شما را تحریک کند یا حتی اگر اشتباه انجام شود منجر به نهفتگی بیشتر شود. کارشناسان به اشتراک می‌گذارند که افراد ممکن است نیازی به تمیز کردن گوش‌های خود نداشته باشند، مگر اینکه به طور مرتب دچار مشکلاتی مانند انسداد شوند. در عوض، گوش‌های شما خود به خود تمیز می‌شوند.

اگر با رسوب مواجه نیستید، فقط قسمت بیرونی گوش‌های خود را با پاک کردن آن‌ها با یک دستمال مرطوب بشویید. شستن گوش خارجی باید مومی را که به خودی خود از مجرای گوش خارج شده است پاک کند. اگر علائم تجمع موم را تجربه کردید، ممکن است از کیت OTC برای تمیز کردن موم از گوش خود استفاده کنید. دستورالعمل‌های بسته را دنبال کنید و برای راهنمایی بیشتر حتما با پزشک تماس بگیرید.

یک پزشک همچنین می‌تواند به شما بگوید که آیا باید گوش‌های خود را به طور حرفه‌ای تمیز کنید یا این کار را به تنهایی انجام دهید. برخی از افراد، مانند افرادی که در پرده گوش یا لوله هایشان سوراخ دارند، نباید گوش‌های خود را در خانه با استفاده از کیت‌های OTC یا سایر روش‌های خانگی تمیز کنند.

مواردی که باید اجتناب کرد

بسیاری از افراد نیازی به تمیز کردن گوش‌های خود ندارند. اگر از وسایل کوچک مانند سنجاق بابی، سواب پنبه‌ای یا گوشه‌های دستمال استفاده می‌کنید، ممکن است موم را به عمق مجرای گوش فشار دهید. هنگامی که موم تشکیل شد، ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد.

قانونی که از اکثر پزشکان می‌شنوید این است که چیزی را در داخل گوش خود قرار ندهید. به عبارت دیگر، از اشیاء نوک تیز، گوش پاک کن‌های پنبه‌ای یا هر چیز دیگری که به طور بالقوه به پرده گوش شما آسیب می‌رساند و به شنوایی شما آسیب می‌رساند، استفاده نکنید.

مقداری جرم گوش کاملا طبیعی است و وجود آن در مجرای گوش خوب است. گفتنی است، اگر تجمع پیدا کرد و شروع به ایجاد علائمی کرد، مانند خفه شدن شنوایی یا سرگیجه، مهم است که آن را پاک کنید.

اگر موارد زیر را تجربه می‌کنید تحت نظر پزشک گوش هایتان را شست و شو دهید:

شما دیابت دارید
شما سیستم ایمنی ضعیفی دارید
ممکن است سوراخی در پرده گوش خود داشته باشید
مجرای گوش شما آسیب دیده است

شمع گوش گزینه دیگری است که باید از آن اجتناب کنید. شمع‌های بلند و مخروطی شکل را در مجرای گوش قرار می‌دهند و سپس روی آتش روشن می‌کنند تا موم را با مکش به سمت بالا بکشند. آتش می‌تواند به شما آسیب برساند یا به طور تصادفی از شمع داخل گوش موم بگیرید.

عوارض انسداد گوش

اگر دچار انسداد شوید و آن را درمان نکنید، علائم شما می‌تواند بدتر شود. ممکن است باعث تحریک بیشتر گوش و حتی کاهش شنوایی شود. همچنین ممکن است موم به حدی جمع شود که دیدن داخل گوش و تشخیص سایر مشکلات برای پزشک دشوار شود.

علائم انسداد جرم گوش عبارتند از:

احساس پری در گوش
کاهش یا خفه شنوایی
گوش درد

آن‌ها همچنین ممکن است نشانه یک مشکل پزشکی دیگر مانند عفونت باشند. پزشک می‌تواند به داخل گوش شما نگاه کند تا تشخیص دهد که آیا علائم شما از تجمع موم ناشی می‌شود یا چیز دیگری.

علائم عفونت گوش در بزرگسالان عبارتند از:

درد در گوش میانی
تخلیه مایعات
اختلال شنوایی

علائم عفونت گوش معمولاً به سرعت ایجاد می‌شود. اگر متوجه درد و ترشح از گوش خود شدید، سعی نکنید آن را به تنهایی درمان کنید. در اسرع وقت با یک پزشک وقت بگیرید تا تشخیص درست و در صورت لزوم دارو تجویز شود.

اگر بیش از یک بار در سال گرفتگی موم گوش را تجربه می‌کنید یا عوامل خطر خاصی دارید، به پزشک اطلاع دهید. ممکن است بخواهید هر ۶ تا ۱۲ ماه یکبار نظافت حرفه‌ای روتین را برنامه ریزی کنید.

چرا گوش‌های شما موم می‌سازند؟

جرم گوش ممکن است برای شما کثیف به نظر برسد، اما در واقع یک پاک کننده طبیعی برای گوش شماست. موم به طور کلی از داخل مجرای گوش شما به قسمت بیرونی گوش شما حرکت می‌کند. در طول سفر، سلول‌های مرده پوست، کثیفی و حتی مو را می‌گیرد.

آزمایش‌ها نشان می‌دهند که موم ممکن است دارای ویژگی‌های ضد باکتریایی و ضد قارچی باشد که به این پاک‌سازی کمک بیشتری می‌کند.

چگونه از گوش خود محافظت کنیم؟

فراتر از تمیز نگه داشتن گوش‌های خود، این نکات را برای محافظت از آن‌ها و اطمینان از شنوایی خوب در سال‌های آینده دنبال کنید:

اشیای کوچک را در گوش خود فرو نکنید. شما نباید چیزی کوچکتر از آرنج خود را در داخل مجرای گوش خود قرار دهید، زیرا می‌تواند باعث آسیب به پرده گوش یا چسبندگی موم شود.
قرار گرفتن در معرض صدا‌های بلند را محدود کنید. هنگامی که صدا بیش از حد بلند می‌شود از گوش گیر استفاده کنید.
برای استفاده از هدفون خود به طور دوره‌ای استراحت کنید و صدا را به اندازه‌ای پایین نگه دارید که دیگران نتوانند موسیقی شما را بشنوند. صدای سیستم صوتی ماشین خود را خیلی زیاد نکنید.
گوش‌های خود را بعد از شنا خشک کنید تا از گوش شناگر جلوگیری شود. از یک پارچه برای پاک کردن قسمت بیرونی گوش استفاده کنید و سر خود را کج کنید تا آب اضافی خارج شود.
به هرگونه تغییر شنوایی که با استفاده از برخی دارو‌ها رخ می‌دهد توجه کنید. اگر متوجه تغییرات، مشکلات تعادل یا زنگ زدن در گوش خود شدید، با پزشک تماس بگیرید.
اگر متوجه درد ناگهانی، از دست دادن شنوایی یا آسیب به گوش شدید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.

منبع: سلامت نیوز

منبع: فرارو

کلیدواژه: طرز تهیه پزشک تماس بگیرید شما آسیب می رساند گوش های خود تمیز کردن گوش استفاده کنید باید گوش داخل گوش پرده گوش گوش خود جرم گوش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۵۳۹۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

علل پرش و اسپاسم عضلانی

شما بدون فکر کردن در مورد کاری به ماهیچه های خود می گویید چه کاری انجام دهند. اما گاهی اوقات آن ها کار خود را انجام می دهند و ممکن است نبض داشته، منقبض شوند و نتوانند آرام شوند.

به گزارش وی کلینیک، انقباضات و اسپاسم ها بیشتر در ران ها، ساق پا، دست ها، بازو ها، شکم، قفسه سینه و قوس های پا دیده می شوند و می توانند بخشی از یک عضله، همه آن یا گروهی از عضلات را درگیر کنند. پزشکان در مورد دلیل رخداد آن مطمئن نیستند، اما چند محرک رایج می‌تواند موجب آن شوند.

پرش پلک

احساس می کنید پلک شما می پرد؟ به آن میوکیمیا می گویند. این انقباضات تصادفی، که می‌توانند باعث احساس ضعف یا آزار شما شوند، در پلک بالایی یا پایینی رخ می‌دهند. استرس، سیگار، باد، نور شدید، مصرف کافئین زیاد و کمبود خواب محرک های پرش پلک هستند. با وجود آزاردهنده بودن، اما این انقباضات بی ضرر هستند و معمولاً به سرعت از بین می روند، اما می توانند چند روز بعد برگردند.

پرش چشم ادامه دار

انقباضاتی که بیش از چند روز طول بکشد می تواند نشانه مشکلی مانند خشکی چشم یا گلوکوم باشد. همچنین وجود مشکل تاثیر گذار بر عضلات صورت می تواند موجب آن شود. در مواردی نادر، پرش چشم می تواند نشانه ای از اختلالات مغزی یا عصبی مانند فلج بل، مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) و سندرم تورت باشد. اما این مشکلات علائم دیگری نیز ایجاد خواهند کرد.

دارای الکترولیت کم هستید

ماهیچه ها برای عملکرد صحیح به مواد معدنی مانند پتاسیم و منیزیم نیاز دارند. اگر مصرف آن ها کم شده باشد، بدن پیامی همراه با گرفتگی و اسپاسم برای شما ارسال می کند. ورزش یا تعریق شدید و یا برخی دارو ها می تواند شما را ضعیف کند. همچنین ممکن است پس از یک دوره اسهال یا استفراغ الکترولیت از دست بدهید.

آب کافی مصرف نکردید

اگر به اندازه کافی نوشیدنی نخورید، ماهیچه های شما بیشتر دچار انقباض و اسپاسم می شوند. فقط هم نخوردن مقدار کافی آب نیست، وقتی زیاد عرق می‌کنید یا در هنگام بیماری مایعات بدنتان را از دست می‌دهید، الکترولیت ها را نیز از دست می‌دهید که یکی دیگر از دلایل رایج برای انقباض عضلات است.

فشار

گاهی اوقات استرس عامل سردرد یا بی خوابی است، اما می تواند باعث تنش و درد در عضلات شما نیز شود. تکنیک های آرامش بخش مانند ماساژ یا مدیتیشن را برای برطرف کردن آن امتحان کنید.

کافئین بیش از حد

کافئین می تواند باعث سرحالی در صبح شده و شما را از کسالت بعد از ظهر بیرون بیاورد. اما مصرف بیش از حد آن می تواند باعث انقباض عضلانی در قسمت های مختلف بدن شود. سایر دارو های محرک مانند آمفتامین ها نیز همین اثر را دارند.

کمبود خواب و خستگی

اگر خسته هستید و نیاز به استراحت دارید بدن با پرش و اسپاسم آن را به شما اطلاع خواهد داد. همچنین ممکن است عضلات شما احساس درد داشته یا به طور کلی ضعیف شوند.

بدن شما از فرم خارج شده است

اگر بعد از تمرین یا پیاده روی متوجه اسپاسم شدید، ممکن است لازم باشد زمان بیشتری را برای پرورش عضلات خود صرف کنید. وقتی به اندازه کافی با آن ها کار نمی کنید، به احتمال زیاد بیش از حد خسته شده و دچار گرفتگی می شوند. حداقل دو بار در هفته تمرینات قدرتی را به برنامه خود اضافه کنید.

دارو

اگر فشار خون بالا یا بیماری قلبی دارید، پزشک از شما می خواهد تا از قرص های آب یا همان دیورتیک استفاده کنید که باعث می شوند تا بیشتر ادرار کنید. این امر باعث کاهش میزان پتاسیم در بدن شما می شود و می تواند اسپاسم عضلانی را در پی داشته باشد. سایر دارو ها، مانند برخی از دارو های ضد افسردگی نیز می توانند باعث پرش شوند. همچنین برخی از دارو های صرع و روانپریشی نیز ممکن است موجب پرش پلک شوند.

سندرم سروتونین

اگر چند ساعت پس از مصرف داروی جدید یا تغییر دوزدارویی، دچار انقباض در ماهیچه های خود شدید با پزشک خود تماس بگیرید. شما زمانی دچار این عارضه می شوید که برخی داروها یا مکمل ها باعث می شوند مقدار زیادی از سروتونین شیمیایی مغز در بدن انباشته شود. این مشکل جدی است و معمولاً با تب بسیار بالا و سایر علائم همراه بوده و نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

بیماری کلیوی

کلیه ها اغلب علائم هشدار دهنده اولیه نشان دهنده کند شدن فعالیت خود را نشان نمی دهند. آن ها هنگامی که مقدار زیادی از توانایی کار خود را از دست دادند، ممکن است گرفتگی عضلات، همراه با علائم دیگر را نشان دهند. اگر دیابت، فشار خون بالا یا سایر مشکلات مرتبط با کلیه دارید، در صورت شروع اسپاسم با پزشک خود مشورت کنید.

بیماری لو گریگ (ALS)

انقباض عضلات دست و پا می تواند یکی از علائم اولیه این بیماری باشد که به آن اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) نیز می گویند. دلیل این اتفاق از کار افتادگی اعصابی است که پیام هایی را از مغز و نخاع به ماهیچه ها می‌فرستند. در این بیماری قبل از اینکه اعصاب ارسال این پیام ها را به طور کامل متوقف کنند، پیام های نامنظم ارسال می کنند.

گیر افتادگی عصب نخاعی (Pinched Spinal Nerve)

هنگامی که اعصاب نخاعی از نخاع خارج می شوند از بین استخوان های ستون فقرات راهی قسمت های خاصی از بدن می شوند. گاهی اوقات دیسک های بین استخوان ها می لغزند یا پاره می شوند و حرکت می کنند و در این فرآیند عصب نخاعی را نیشگون می‌گیرند. در این حالت ممکن است تغییراتی را در عضلاتی که عصب آن ها را  کنترل می کند احساس کنید. پزشک می تواند این مشکل را در طول معاینه فیزیکی یا با ام آر آی یا سی تی اسکن تشخیص دهد.

نوروپاتی (Neuropathy)

هنگامی که سلول های عصبی آسیب می بینند، نحوه ارتباط آن ها با یکدیگر و با مغز تغییر می کند. انقباضات و اسپاسم می توانند علائم هشدار دهنده ای باشند که نشان دهند اعصاب کنترل کننده عضلات آسیب دیده اند. برخی از افراد با این مشکل متولد می شوند، اما همچنین ممکن است به دلیل آسیب، عفونت، بیماری، اعتیاد به الکل و برخی دارو ها اتفاق بیافتد. دیابت علت اصلی نوروپاتی است.

سندرم ایساک (Isaacs’ Syndrome)

این بیماری نادر که به عنوان نورومیوتونیا یا سندرم ایزاکس-مرتنس نیز شناخته می شود زمانی اتفاق می‌افتد که حتی اگر مغز یا نخاع دستور نداده باشد اعصاب شما به ارسال سیگنال هایی ادامه می دهند که عضلات را به حرکت در می آورد. این امر باعث انقباض عضلانی، گرفتگی و سفتی می شود. همچنین ممکن است ماهیچه های شما را موجی شکل کند مانند چیزی که زیر پوست حرکت می کند. این علائم زمانی که شما در خواب یا تحت بیهوشی عمومی هستید نیز ممکن است ادامه یابد.

کانال عصر ایران در تلگرام